گریه حقیقی

---

دائما می گفت: یا امام حسین ای کاش من هم در کربلا بودم و شما را یاری می دادم

چنان اشک می ریخت که از گریه او،گریه ام گرفته بود

مجلس که به پایان رسید از جایش بلند شد و به سمت در خروجی رفت...

نه حجاب درست و حسابی داشت و نه آرایشش را از صورتش پاک کرده بود...

با تحیر نگاهش کردم،برگشت و گفت:چیه خانم چیزی شده؟

گفتم مطمئنی با این وضع میخواستی با امام حسین باشی؟!

سرش رو انداخت پایین،رفت به سمت وضو خانه،آرایشش رو پاک کرد،حجابش رو درست کرد و گفت:

 درسته ظاهر آدم نشونگر باطنش نیست اما اگه باطن آدم پاک باشه به ظاهرش هم سرایت میکنه

میدونم گریه بر امام حسین باطنم رو جلا داد...